Na początek ciekawa wpadka słownikowa zapożyczona z pracy magisterskiej koleżanki (Anna Andrzejczuk: Słowniki do gier słownych jako nowy typ wydawnictw leksykograficznych).
Otóż w Słowniku poprawnej polszczyzny pod red. Witolda Doroszewskiego zanotowano takie oto hasło:
Chować ndk IV
Na pierwszy rzut oka nic ciekawego, ale jeśli zastosowalibyśmy paradygmat odmiany przypisany temu czasownikowi (IV), to otrzymalibyśmy między innymi takie odmiany (obok również prawidłowy paradygmat):
| tryb | liczba | osoba | IV | I |
|---|---|---|---|---|
| orzekający | poj. | 1. os. | chuję | chowam |
| 2. os. | chujesz | chowasz | ||
| 3. os. | chuje | chowa | ||
| mn. | 1. os. | chujemy | chowamy | |
| 2. os. | chujecie | chowacie | ||
| 3. os. | chują | chowają | ||
| rozkazujący | poj. | 1. os. | - | - |
| 2. os. | chuj | chowaj | ||
| 3. os. | niech chuje | niech chowa | ||
| mn. | 1. os. | chujmy | chowajmy | |
| 2. os. | chujcie | chowajcie | ||
| 3. os. | niech chują | niech chowają |
Niech się sch...owają z taką odmianą! Gdyby chuć była czasownikiem, to pewnie tak by się odmieniała.
W Nowym słowniku poprawnej polszczyzny, kontynuacji SPP Doroszewskiego, paradygmat jest już poprawny.
